« بررسی میزان و چگونگی مشارکت خانواده ها در آموزش و پرورش و چالش های آن» (از دید مسئولان آموزش و پرورش، مدیران، معلمان و خانواده ها در شهرستان بهشهر در دوره ابتدایی)

بحث درباره مشارکت نه فقط در ادبیات توسعه اهمیت زیادی دارد بلکه اساسا می توان آن را فرایندی تلقی کرد که ریشه در زندگی اجتماعی انسان دارد و ابعاد آن در طی زمان و برحسب الزامات دوره های مختلف تاریخ دگرگون و متکامل شده است. مشارکت در امر آموزش و پرورش نیز نقش بنیادی دارد. مشارکت مردم شرط لازم برای پویندگی تعلیم و تربیت کشور به حساب می آید و اگر ما از این مشارکت غفلت بورزیم و کم بهره مند شویم، مسلماً بسیاری از ایده ها واهداف نظام اسلامی ما در ارتباط با آموزش و پرورش محقق نخواهد شد. لذا پرواضح است که ایجاد زمینه شرکت مردم در امر تعلیم و تربیت می تواند بسیار کارساز و حائز اهمیت باشد. پژوهش پیش رو با هدف بررسی میزان مشارکت خانواده ها در مدارس ابتدایی شهرستان بهشهر و چالش های موجود، انجام شده است. پژوهش کمی و روش آن توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری در این تحقیق شامل مدیران و معلمان مدارس دوره ابتدایی و خانواده ها در سطح شهرستان بهشهر می باشد. تعداد 92 مدرسه ی ابتدایی(دولتی، غیرانتفاعی، مدارس خاص) و 450 آموزگار در این دوره مشغول به فعالیت هستند، که با بهره گیری از فرمول کوکران، نمونه ی این پژوهش، 285 نفر از فرهنگیان، شامل 57 مدیر و معاون و 228 معلم دوره ی ابتدایی در سطح شهرستان بهشهر می باشند. روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بوده است. در جمع آوری داده ها از پرسشنامه و به صورت سوالات محقق ساخته استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که میزان مشارکت خانواده و مدارس ابتدایی بهشهر در حد مطلوب نمی باشد. 35 چالش مورد بررسی در این پژوهش، بر اساس آزمون فریدمن، در 4 عامل(جامعه، درون خانواده ای، وزارت خانه ای و درون مدرسه ای) رتبه گذاری شده اند.همچنین شرایط بومی تاثیر در میزان مشارکت خانواده ها در مدارس ندارد.